Οι Δάσκαλοί μας: Αναστάσιος Ν. Μπιρμπάκος - Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Καλυβίων Λακωνίας.

Αφήγηση (τηλεφωνικώς από το Γύθειο) του Δασκάλου Αναστασίου Ν. Μπιρμπάκου, σε μαθητή του στην Τρίτη τάξη στο Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Καλυβίων Λακωνίας το Σχολικό έτος 1959-1960, στις 12 Ιουλίου 2014.

Σε θυμάμαι. Ήσουνα ένα στρουμπουλό παιδί με γαλανά μάτια. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1958 απολύθηκα από τον Στρατό. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1958 πήγα στο χωριό μου στο Μαυροβούνι. Στις 10 Οκτωβρίου 1959 βρέθηκα στο Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Καλυβίων Λακωνίας. Στα Καλύβια υπηρέτησα τέσσερα χρόνια: 1959-1960, 1960-1961, 1961-1962 και 1962-1963. Το 1971 κατέβηκα στο Μαυροβούνι.

--------------

Ήσουνα ένα «βλαχάκι γαλανομάτικο». Από τους καλούς μαθητές. Δεν ήσουν άριστος. Στις 25 Μαρτίου 1960, είπες ένα ποίημα και το είπες πολύ καλά. Σε φέρνω στη μνήμη μου σαν να είναι τώρα.

Τότε έλεγα, τώρα δεν το λέω:

- Το 10 είναι τού Θεού.

- Το 9 είναι τού Δασκάλου.

- Το 8 είναι τού καλού μαθητή.

Θυμάμαι όταν διαμορφώναμε την αυλή τού Σχολείου, κουβαλάγανε σαράντα πέντε (45) παιδιά το χώμα με το κατσαρολάκι.

--------------

Υπηρέτησα στην Εκπαίδευση: 35 χρόνια, 4 μήνες και 20 ημέρες!

Πέρασαν από τα χέρια μου χίλια ενενήντα πέντε (1.095) παιδιά: 597 αγόρια και 498 κορίτσια!

Έχω κατάλογο όλων των παιδιών που φύγανε από τα χέρια μου. Εσάς τα «βλαχάκια», ερχόσασταν με τα πρόβατα από την Αρκαδία για να παραχειμάσετε, δεν σας γράφαμε στο Μαθητολόγιο.
Παίρνατε χαρτί μεταγραφής από το Σχολείο σας το Φθινόπωρο που ερχόσασταν από πάνω και το φέρνατε. Και όταν φεύγατε την Άνοιξη σας δίναμε και ’μείς χαρτί.

[σ.σ.: Μια διαδρομή 6-7 ημέρες, με τα πόδια]

Δίνατε εξετάσεις στο Σχολείο σας και έβγαινε ο μέσος όρος.

Το Σχολικό έτος 1959-1960 στην Τρίτη τάξη τού Μονοθεσίου Δημοτικού Σχολείου Καλυβίων Λακωνίας ήταν εγγεγραμμένοι οι μαθητές:

------------ Ηλίας του ------------.
------------ Πέτρος του ------------.
------------ Παναγιώτης του ------------, από την Μακρυαμούντα, πέρα απ’ την Παγανέα.
------------ Στυλιανός του ------------.
------------ Δημήτριος του ------------, απ’ τα Σιδεριάνικα, πέρα απ’ την Παγανέα.
------------ Αθηνά του ------------.
------------ Ευγενία του ------------, απ’ τo Σκάλωμα Παγανέας, που ήτανε το Λιοτρίβι τού Γιωργαρίου.
------------ Μαρία του ------------, απ’ τον Αγερανό.

[σ.σ.: Και όταν σου τύχει να περπατήσεις τον ίδιο δρόμο ως ενήλικας, εύχεσαι να γυρίσεις πίσω, όχι για να ξανανιώσεις, αλλά για να κερδίζεις χρόνο, επιμηκύνοντάς τον (...). To Σιδεριάνικα προέρχεται από το επώνυμο Σιδέρης].

--------------

Την πρώτη χρονιά πήγαινα απ’ τα Καλύβια στο Μαυροβούνι με τα πόδια. Τρεις ώρες πεζοπορία. Τη δεύτερη χρονιά πήρα ποδήλατο, το άφηνα κάτω στις Καμάρες. Την τρίτη χρονιά πήρα μηχανάκι, και αυτό το άφηνα στις Καμάρες. Την τέταρτη χρονιά ανοίξανε τον δρόμο από το Σκουτάρι. Απλή διάνοιξη κάνανε.

[Ο καταγράφων μαθητής: Δάσκαλε, τόσο το έκανα κι’ εγώ! Γύρω στις 3:00 - 3:30 ώρες. Τρίπολη - Χωριό, το Σάββατο απόγευμα, γύρω στις 3:30 ώρες, γιατί είχε ανήφορο. Χωριό - Τρίπολη Κυριακή απόγευμα, γύρω στις 3:00 ώρες].

--------------

Έχω και είκοσι (20) φωτογραφίες απ’ τη ζωή στο Σχολείο στα Καλύβια, τα τέσσερα (4) χρόνια που ήμουν εκεί. Τις έδωσα και τις μεγάλωσαν στο φωτογραφείο τού Κουλουριανάκου, εδώ στο Γύθειο. Θα δω αν έχουν τις κόπιες, αλλιώς θα τις δώσω να τις ξαναβγάλουν, για να τις πάρεις.

--------------

Γεννήθηκα στις 14 Ιανουαρίου 1934. Τελείωσα το Δημοτικό χωρίς παπούτσια. Φτώχεια και ’σεις, φτώχεια και ’μείς τότε. Πήγα στα Καλύβια 25 χρονών.

--------------

...............................................................................
Στο Χωσιάρι ήταν ένας δάσκαλος από ξένο μέρος.
--------------

Για την καταγραφή: Ένας μαθητής τού Αναστασίου Ν. Μπιρμπάκου, ηλικίας 63 ετών σήμερα, Κυριακή 13 Ιουλίου 2014.

[Σημείωση της Διαχείρισης του Ιστολογίου: Παραλείπονται τα επώνυμα και τα πατρώνυμα των μαθητών, καθώς και άλλα στοιχεία από την Αφήγηση, για λόγους προστασίας των Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα].

----------------------------------------------------------------------------------

Είπαν σχετικώς:

Η ακαδημαϊκός Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, βυζαντινολόγος, πρύτανης τού Πανεπιστημίου τής Σορβόνης και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών: «Εγώ γνώρισα την Κατοχή. Για να πάω στο σχολείο περνούσα πάνω από πτώματα πεινασμένων ανθρώπων, τα οποία μάζευε ένα καροτσάκι του Δήμου». Είπε και πολλά. Με άλλα από αυτά συμφωνούμε με άλλα διαφωνούμε. Μας έχει τιμήσει ο Δάσκαλός μας Δημήτριος Γεώργας, από το έτος 1992, νυν Ομότιμος Καθηγητής Ψυχολογίας τού Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με το υψηλό παράσημο αξιοπρέπειας [Ατομικό χαρακτηριστικό, αναγκαίο για μια Κοινωνία Ανθρώπων]: «Με τον Μάντη μπορεί να διαφωνούμε, αλλά επικοινωνούμε».

Πεύκη Αττικής, 13 Ιουλίου 2014

Νικόλαος Ι. Μάντης

----------------------------------------------------------------------------------

Ευχαριστίες

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε ιδιαιτέρως τον κύριο Γεώργιο Κουλουριανάκο (μαθητής και ο ίδιος του Δάσκαλου Αναστασίου Μπιρμπάκου) και την σύζυγό του, κυρία Νίκη Ανδρονάκου, που διατηρούν Ατελιέ Φωτογραφίας στο Γύθειο, για την καλωσύνη τους να μας αποστείλουν τις κατωτέρω είκοσι μία (21) –τη αδεία τού Δασκάλου Αναστασίου Μπιρμπάκου-, για να τις αναρτήσουμε στο Ιστολόγιο.

Οι φωτογραφίες είναι από την σχολική ζωή στο Μονοθέσιο Σχολείο Καλυβίων - Γυθείου - Λακωνίας, τα Σχολικά έτη: